Zanim zaczęliśmy się poważnie spotykać, krótko spotykał się z kobietą o imieniu Lara. Rozstali się, a ona się wyprowadziła. Nie wiedział, że jest w ciąży. Stracili kontakt. Nigdy mu nie powiedziała.
Zmarła w zeszłym roku – na raka. Jej siostra się z nią skontaktowała. Tyler, jej syn, mieszkał z nią. Chciał poznać swojego ojca. Znaleźli mojego męża w internecie.
Po prawie dwudziestu latach wspólnego życia dowiedziałam się, że mój mąż ma siedemnastoletniego syna.
„Nie wiedziałem, jak ci to powiedzieć” – powiedział. „Najpierw poznałem Tylera. Potem powiedziałem Abby. Chciała go poznać. Pozwoliłem jej zdecydować”.
Stałem tam oszołomiony.
„Nie uważałeś, że zasługuję na to, żeby wiedzieć, że moja córka spotyka się ze swoim przyrodnim bratem?”
„Chciałem cię chronić. Musiałem mieć pewność. Myślałem, że poradzę sobie z tym po cichu”.
Wpatrywałam się w okno, obserwując migotanie światła na ganku sąsiada. Myśli krążyły mi po głowie. Abby wiedziała. Tyler chciał… czego? Kim on był?
Przez wiele dni prawie nie rozmawiałam z mężem. Nie ze złości – z szoku. Czułam, że przegapiłam rozdział w historii naszej rodziny.
W tę niedzielę poprosiłem Abby, żeby poszła ze mną na spacer. Poszliśmy do parku. Po krótkiej pogawędce powiedziałem delikatnie:
„Znalazłem notatkę w twoich dżinsach.”
Zwolniła kroku.
