Pokrzywka:  wypukłe, dobrze odgraniczone zmiany, które mogą być blade w środku i czerwone na brzegach.

Świąd:  Swędzenie, które może być łagodne lub bardzo intensywne.

Zanikający charakter:  Jedną z najbardziej charakterystycznych cech jest to, że pojedyncze bąble zwykle znikają w ciągu 24 godzin, nie pozostawiając śladu, choć nowe mogą pojawiać się na innych obszarach ciała.

W niektórych przypadkach pokrzywce może towarzyszyć obrzęk naczynioruchowy, czyli obrzęk głębszych warstw skóry. Obrzęk naczynioruchowy zazwyczaj obejmuje powieki, usta, dłonie, stopy lub narządy płciowe i może powodować uczucie ucisku lub bólu. Jeśli obrzęk naczynioruchowy obejmuje gardło lub język, może utrudniać oddychanie i jest uznawany za stan nagły wymagający interwencji medycznej.

Rodzaje pokrzywki

Pokrzywkę klasyfikuje się przede wszystkim według czasu jej trwania:

Ostra pokrzywka:  To najczęstsza postać. Napady trwają krócej niż sześć tygodni, a przyczyna jest często możliwa do zidentyfikowania.

Pokrzywka przewlekła:  Diagnozuje się ją, gdy nawroty utrzymują się dłużej niż sześć tygodni. W wielu przypadkach pokrzywki przewlekłej trudno jest ustalić jej konkretną przyczynę – jest to tzw. przewlekła pokrzywka spontaniczna (lub idiopatyczna).

Ponadto występuje pokrzywka indukowana lub fizykalna, w której pokrzywka jest wywoływana przez określony bodziec zewnętrzny, taki jak:

Dermografizm:  pojawianie się pokrzywki w wyniku drapania lub pocierania skóry.

Pokrzywka z zimna:  Wywołuje ją ekspozycja na zimno.

Pokrzywka uciskowa:  Wywołuje ją długotrwały ucisk na skórę (np. przez ciasne ubranie).

Pokrzywka słoneczna:  Wywoływana przez ekspozycję na światło słoneczne.

Pokrzywka cholinergiczna:  związana ze wzrostem temperatury ciała, np. podczas wysiłku fizycznego lub gorącej kąpieli.

Najczęstsze przyczyny pokrzywki

Istnieje szeroki wachlarz możliwych czynników wyzwalających ostrą pokrzywkę:

Reakcje alergiczne:  na żywność (np. skorupiaki, orzechy, jaja i mleko), leki (antybiotyki, środki przeciwbólowe np. aspiryna lub ibuprofen), ukąszenia owadów lub lateks.

Zakażenia:  wirusowe (np. przeziębienie lub zapalenie wątroby) i bakteryjne (angina paciorkowcowa).

Czynniki fizyczne:  Jak wspomniano w przypadku pokrzywki wywołanej.

Stres emocjonalny:  Mimo że nie jest bezpośrednią przyczyną, może zaostrzać objawy u osób podatnych.

W przypadku pokrzywki przewlekłej często nie udaje się znaleźć przyczyny zewnętrznej. W znacznym odsetku tych przypadków uważa się, że przyczyną jest autoimmunologia, co oznacza, że ​​układ odpornościowy organizmu atakuje mastocyty.

Diagnoza i leczenie

Rozpoznanie pokrzywki opiera się przede wszystkim na badaniu fizykalnym i wywiadzie pacjenta. Lekarz postara się określić czas trwania nawrotów i możliwe czynniki wyzwalające.

Leczenie ma na celu przede wszystkim złagodzenie objawów i, jeśli to możliwe, unikanie czynników wyzwalających:

Leki przeciwhistaminowe:  Stanowią podstawę leczenia. Blokują działanie histaminy, zmniejszając świąd i powstawanie pokrzywki. Stosuje się zarówno leki przeciwhistaminowe dostępne bez recepty, jak i na receptę.

Kortykosteroidy:  W cięższych lub bardziej przewlekłych przypadkach w celu zmniejszenia stanu zapalnego można przepisać doustne kortykosteroidy na krótki okres.

Unikanie czynników wyzwalających:  Jeśli zidentyfikowano konkretny czynnik wyzwalający, na przykład żywność lub lek, najważniejszym działaniem jest jego unikanie.